Tους ύψωσαν το δάχτυλο!...

mediatvnews.gr

Το περασμένο Σάββατο απολυμένοι και εργαζόμενοι του σταθμού “Στο Κόκκινο” πήγαν στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ζητώντας να κάνουν...
παρέμβαση. Αρχικά ο Δ. Στούμπος, μέλος του ΔΣ της Left media ενημέρωσε ότι το προεδρείο δεν επιτρέπει να μπουν όλοι οι εργαζόμενοι αλλά μόνο οι δυο εκπρόσωποι.Σε αυτό το διάλογο υψώθηκε κι ένα δάχτυλο προς τους εργαζόμενους, αφορμή να γραφτεί το παρακάτω κείμενο από την Ειρήνη Προμπονά, το οποίο και αναρτούμε. Οι εργαζόμενοι το αρνήθηκαν ή θα έμπαιναν όλοι ή κανείς. Ο γραμματέας του κόμματος Πάνος Ρήγας έδωσε τελικά την άδεια να μπουν όλοι μέσα. Οι εργαζόμενοι μοίρασαν τις ανακοινώσεις του και μίλησε στα μέλη τη Κ.Ε η εκπρόσωπος του “Στο Κόκκινο”. Κανείς προφανώς δεν αντέδρασε και ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στο δόγμα ΤΙΝΑ χωρίς λέξη για τις απολύσεις.

 Από την Ειρήνη Προμπονά (Θηρία ενήμερα)

Και εδώ στο πρόσωπο του συναδέλφου Κώστα Παπαντωνίου βλέπετε τους ενόχους. Τους εργαζόμενους. Δεν έχετε παρά ν’ ακολουθήσετε το υψωμένο δάχτυλο της διοίκησης.

Αλλά ηρεμήστε…μην ταράζεστε. Το δάχτυλο που δείχνει τους φταίχτες-εργαζόμενους έχει ταξικό πρόσημο. Είναι αριστερό, λένε, δεν είναι ίδιο με των άλλων.
Αυτό το τελευταίο είναι κάτι που διατυμπανίζουν διαρκώς, χωρίς καν να τους έχει απευθύνει ο εργαζόμενος αυτή την ιδιότητα, χωρίς να τους έχει συγκρίνει με κάποιον ή κάποιους άλλους.

Αλλά και γι’ αυτή την αίσθηση που έχουν οι ίδιοι μέσα τους και τους αναγκάζει να πουν ως δικαιολογία “δεν είμαστε ίδιοι με άλλους γιατί μπλαμλπαμλπα” , πάλι ο εργαζόμενος φταίει. Γιατί δεν το βουλώνει και διεκδικεί το δίκιο του, φέρνοντας τους σε δύσκολη θέση.

Ίσως μερικά δάχτυλα, όχι μόνο του εικονιζόμενου μέλους του ΔΣ και της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ για να είμαι δίκαιη, να έκαναν και “25 χρόνια υπομονή” μέχρι να υψωθούν απέναντι στον εργαζόμενο ή παραπάνω. Πριν σηκώνονταν, αλλά ήταν αδύναμα, τώρα τα δυναμώνει η εξουσία. Μπορεί και να έκαναν την ίδια υπομονή μέχρι να έρθουν στα πράγματα και να παίξουν όπως όλα τ’ άλλα παιδάκια που παίζουν το παιχνίδι του δυνατού ή απλώς να έρθουν στα πράγματα και “βλέπουμε”.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ...